Dysfunkcje takie jak dysleksja, dysgrafia i dyskalkulia są rozpoznawane od lat. Jednak nie każdy wie, z czym wiążą się dane zaburzenia. Tymczasem ich zdiagnozowanie od razu daje nam obraz problemów, z którymi mogą spotkać się dzieci, które na nie cierpią – jedne będą mylić literki, nie będą w stanie pojąć zasad ortografii, dla innych dodawanie czy odejmowanie będzie „czarną magią”, jeszcze inne będą miały problemy z samym pisaniem.
Czym jest dysleksja, dysgrafia i dyskalkulia?
Uporządkujmy w skrócie informacje dotyczące konkretnej dysfunkcji. W przypadku dysleksji dziecko ma trudności w czytaniu przejawiające się zaburzeniami tempa i techniki czytania. Przejawia także problemy w ogólnym zrozumieniu czytanej treści. Dysgrafia z kolei przejawia się niskim poziomem graficznym pisma – dziecko po prostu brzydko pisze. Litery mogą wychodzić poza liniaturę, są koślawe i mają różną wielkość. Dyskalkulia dotyczy problemów w przyswajaniu informacji matematycznych. Dziecko ma problem z pojęciem liczby, porównywaniem liczb, zbiorów i szacowaniem. Artykuł powstał we współpracy z https://www.comauonline.pl/ portal technologiczny dla Ciebie.
Schorzenia te nie objawiają się jedynie na papierze, podczas pisania prac czy wykonywania zadań matematycznych. Ich problem jest bardziej złożony i wpływa także na inne umiejętności.
Jako przykład weźmy problemy z czytaniem, które mogą być wywołane dysleksją. Czytanie jest procesem polegającym na pojmowaniu myśli wyrażonych za pomocą znaków graficznych, czyli liter – a zatem poprawne odczytywanie tekstu i jego rozumienie wymaga znajomości tych znaków, a także funkcji jakie spełniają. Konieczne jest także łączenie liter w wyrazy, które następnie tworzą tekst. Jeżeli zatem już na początku napotykamy przeszkodę, jaką jest nieumiejętność rozróżnienia znaków, to w jaki sposób mamy dany tekst zrozumieć? Zaburzona jest zatem nie tylko pisownia, ale także umiejętność interpretacji tekstu, a co za tym idzie nieumiejętność jego wykorzystania do aktualnego celu np. do rozwiązania zadania.
Bardzo ważne w tej grupie zaburzeń jest także zaburzenie kierunkowości – jest ona bowiem niezwykle ważna w nauce czytania i pisania. Dzieci z poważnymi zaburzeniami kierunkowymi uporczywie mylą litery: p-g, d-b, m-w, n-u, g-b, p-b. Mogą także wystąpić problemy z rozróżnieniem wszelkich kształtów – im bardziej kształty są do siebie zbliżone, tym różnicowanie ich jest trudniejsze. Trudne więc jest rozróżnianie także takich liter jak: e-ę, l-t, a-d, u-w, m-n, a-ą. Nie mogąc rozróżnić kształtów pojedynczych liter, dzieci te jeszcze gorzej radzą sobie z bardziej złożonymi ich układami i z tego powodu zazwyczaj mają słabsze oceny.
